Władysław Mieczkowski (1877-1959), adwokat, bankowiec, działacz polityczny, poseł do parlamentu II Rzeszy Niemieckiej z ramienia Narodowej Demokracji. 

Władysław Mieczkowski studia prawnicze odbywał w Berlinie, Lipsku, Paryżu, doktoryzował się w Rostocku. Przez rok studiował również na wydziale filozoficznym w Krakowie. Aplikaturę odbywał w Schwerinie (obecnie Skwierzyna) i w Hanowerze, następnie w marcu 1905 r. złożył egzamin asesorski w Berlinie. Osiadł w Poznaniu, gdzie razem z Bernardem Chrzanowskim prowadził kancelarię adwokacką. 
Posiadał dużą wiedzę prawniczą, a ponadto był doskonałym mówcą. Sławę obrońcy przyniosły mu procesy polityczne. Należał do Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu. 
W 1907 r. z ramienia Narodowej Demokracji został wybrany posłem do parlamentu Rzeszy. Po wybuchu I wojny światowej był jednym z założycieli tajnego Koła Międzypartyjnego działającego w Poznaniu. 
W wolnej Polsce Mieczkowski pracował na polu bankowości. W 1923 r. minister skarbu Władysław Grabski zaproponował mu tekę wiceministra skarbu, jednak Władysław Mieczkowski odmówił. W 1924 r. został powołany w charakterze przedstawiciela byłego zaboru pruskiego na stanowisko naczelnego dyrektora Banku Polskiego w Warszawie. 
Odznaczony Orderem Polonia Restituta. Zmarł w 1959 r.