Stefan Ehrenkreutz (1880-1945). Ostatni rektor Uniwersytetu Wileńskiego. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Jeszcze przed studiami brał aktywny udział w pracy konspiracyjnej. Studia kontynuował w Wiedniu, skąd przeniósł się do Lipska. Do Warszawy wrócił w 1911 r. Pracował początkowo jak nauczyciel, następnie w Archiwum Głównym Akt Dawnych. Z pracą w archiwum łączyły się jego prace naukowe: "Z dziejów organizacji miejskiej Starej Warszawy" (1913), "O stosunkach majątkowych między małżonkami według prawa chełmińskiego w Warszawie w wieku XVI" (1915), czy wydanie księgi ławniczej Warszawy z XV w. W 1916 r. podjął wykłady z historii ustroju Polski na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Od roku akademickiego 1920/21 rozpoczął wykłady w Wilnie. Tam poświęcił się badaniom prawa litewskiego i opublikował w 1924 r. pracę "Stan badań nad statusami litewskimi". Stefan Ehrenkreutz był dziekanem Wydziału Prawa Uniwersytetu Wileńskiego. W 1930 r. z jego inicjatywy powstał Instytut Badań Europy Wschodniej. Oprócz pracy naukowej był też obecny w polityce. Był zwolennikiem Józefa Piłsudskiego, senatorem, radnym miasta Wilna. W 1939 r. został wybrany rektorem Uniwersytetu Wileńskiego. Po rozpoczęciu II wojny światowej uniwersytet przeszedł do podziemia. Nadal kierował nim prof. Ehrenkreutz. W 1944 r. został aresztowany przez NKWD.