Stanisław Estreicher (1869-1939). Prawnik, uczony, historyk, socjolog, humanista. Jego specjalnością była historia prawa, którą traktował jako część kultury ludzkiej. Pochodził z profesorskiej rodziny o tradycjach patriotycznych. Jego ojcem był Karol Estreicher, autor "Bibliografii polskiej". Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, w1890 r. przez rok studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1892 r. otrzymał doktorat i rozpoczął praktykę sądową. W 1893 r. udał się na 2-letnie studia do Berlina. Po powrocie obronił pracę habilitacyjną i uzyskał prawo wykładania historii prawa niemieckiego. Pisał prace z wielu dziedzin, nie tylko z historii prawa (również z dziedziny literatury, sztuki), a w 1908 r. po śmierci ojca Karola Estreichera przejął kontynuację "Bibliografii". S. Estreicher był dziekanem Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. 6 listopada 1939 r. wraz z innymi profesorami Uniwersytetu Jagiellońskiego został aresztowany i wywieziony do obozu w Sachsenhausen, gdzie zmarł. Napisał m. in. prace: "Początki prawa umownego" (1901), "Bibliografia polska" t. 23-33 (1919-1939), "Historia prawa na Zachodzie Europy" (1922).