Roman Longchamps de Bérier (1883-1941), prawnik cywilista, dwukrotny dziekan Wydziału Prawa i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, kodyfikator. 

Roman Longchamps de Bérier był potomkiem francuskich hugenotów, którzy na początku XVII w. osiedlili się w Polsce. Prawo studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę zawodową w Prokuratorii Skarbu we Lwowie. W 1908 r. wyjechał na studia uzupełniające do Berlina. Po powrocie nadal pracował w Prokuratorii Generalnej oraz prowadził prace badawcze z dziedziny prawa cywilnego. 
W 1911 r. po przedstawieniu rozprawy habilitacyjnej otrzymał nominację na stanowisko docenta na Uniwersytecie Lwowskim. W 1920 r. objął Katedrę Prawa Cywilnego na uniwersytecie we Lwowie. Jednocześnie wykładał i kierował Katedrą Prawa Cywilnego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. 
W czasie II RP zajmował się prawem zobowiązań oraz prawem handlowym. Po wkroczeniu do Lwowa armii niemieckiej w 1941 r. aresztowano wielu profesorów, w tym Romana Longchampsa de Bérier. 
Został rozstrzelany w czasie masowego mordu na uczonych we Lwowie. Ważne prace: "Wstęp do nauki prawa cywilnego" (1922), "Prawo rzeczowe" (1928), "Uzasadnienie projektu kodeksu zobowiązań" (1934-1939), "Zobowiązania" (1938).