Rafał Jakub Taubenschlag (1881-1958), romanista, twórca nowej gałęzi wiedzy - papirologii prawniczej, znawca prawa współczesnego cywilnego międzynarodowego publicznego, profesor na Uniwersytecie Jagiellońskim, dziekan Wydziału Prawa. 

Rafał Jakub Taubenschlag studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Już jako student II roku prawa otrzymał nagrodę za pracę z zakresu procesu rzymskiego pt. "Legis actio per pignoris capionem". Rozpoczął badania historyczno-prawne w dziedzinie prawa rzymskiego. Wiele jego prac wzbudziło wówczas uznanie. Obok nauki zajmował się także praktyką - pracował w Sądzie Krajowym Wyższym w Krakowie. Pod koniec 1905 r. wyjechał na studia uzupełniające do Lipska. W 1913 r. zatwierdzono jego habilitację. 
Także w czasie I wojny światowej opublikował kilka znaczących prac. W 1918 został mianowany sędzią okręgowym Sądu Okręgowego w Krakowie. 
Od 1919 r. był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, dziekanem tamtejszego Wydziału Prawa. Prowadził poszukiwania i badania w Bibliotece Watykańskiej, która posiadała największy zbiór papirusów na świecie. 
W czasie II wojny światowej był profesorem Uniwersytetu Columbijskiego w Nowym Jorku. 
W 1947 r. wrócił do Polski. Na Uniwersytecie Warszawskim stworzył Instytut Papirologii. Miał opinię znakomitego wykładowcy i wykształcił wielu uczonych. 
Pozostawił po sobie imponujący dorobek liczący ponad 230 prac, z których ważniejsze to: "Prawo karne polskiego średniowiecza" (1934), "Rzymskie prawo prywatne" (1955), "Rzymskie prawo prywatne na tle prawa antycznego" (1955).