Leon Nowodworski (1889-1941). Adwokat, radca prawny banków. Studia prawnicze odbywał w Lyonie a następnie w Paryżu. W 1918 r. został wpisany na listę adwokatów w Warszawie. Podczas działań wojennych w 1920 r. służył w artylerii. Był świetnym mówcą i szybko wybił się na czoło polskiej palestry. Był także czołowym działaczem samorządu adwokackiego. W 1936 r. dziekan warszawskiej Rady Adwokackiej. Był działaczem społecznym związanym z Narodową Demokracją. Wchodził w skład Komitetu obywatelskiego do obrony Warszawy. We wrześniu 1939 r. członek Komisariatu Cywilnego przy Dowództwie Obrony Warszawy, Komitetu Obywatelskiego. Dyrektor Departamentu Sprawiedliwości w Delegaturze Rządu na Kraj. Znalazł się wraz ze swym bratem Janem w gronie "14 sprawiedliwych" sprzeciwiających się skreśleniu Żydów z listy adwokackiej. Na skutek tego sam został skreślony z listy adwokatów. W czasie wojny działał aktywnie w konspiracji. Do chwili śmierci był aktywnym działaczem Delegatury Rządu i miał znaczny wpływ na organizowanie na terenach okupowanych tajnego sądownictwa karnego. Za tę działalność został odznaczony Krzyżem Walecznych a pośmiertnie przyznano mu Krzyż Armii Krajowej oraz Krzyż Niepodległości Polski Podziemnej z Mieczami. Zmarł na atak serca w 1941 r. Jego pogrzeb był ważnym wydarzeniem w dziejach adwokatury warszawskiej.