Józef Wybicki (1747-1822), kanclerzysta wojewody pomorskiego, adwokat, poseł ziemi pomorskiej na Sejm Walny, uczestnik konfederacji barskiej, współtwórca Legionów Polskich, członek Rady Stanu Księstwa Warszawskiego. 

Ojciec Józefa Wybickiego był sędzią ziemskim. Pochodził z rodziny od pokoleń prawniczej. Naukę rozpoczął w kolegium jezuickim w Gdańsku. Jako kilkunastoletni chłopiec rozpoczął praktyczną naukę prawa w kancelarii w Sądzie Grodzkim w Skarszewie, gdzie uczył się prawa na własną rękę. Świat polityki poznał w czasie panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, występując w roli kanclerzysty wojewody pomorskiego. Po elekcji rozpoczął praktykę adwokacką w Skarszewie, rychło jednak wyjechał na dalszą naukę i praktykę do Poznania i Bydgoszczy. W 1767 r. został wybrany posłem ziemi pomorskiej na Sejm Walny. Czynnie uczestniczył w konfederacji barskiej. Po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja włączył się do prac kodyfikacyjnych zmierzających do opracowania nowego kodeksu praw (tzw. Kodeksu Stanisława Augusta). Podejmował starania, aby rząd francuski zainteresował się sprawą polską. Współpracował przy tworzeniu Legionów Polskich, dla których w 1797 r. napisał pieśń "Jeszcze Polska nie umarła". Na zlecenie Napoleona organizował na ziemiach polskich zaopatrzenie dla wojsk francuskich. Nawoływał Polaków do masowego poparcia Napoleona. Wszedł w skład Rady Stanu Księstwa Warszawskiego. Po upadku Napoleona wierzył, że uda się odrestaurować państwo polskie u boku cara Rosji. W 1819 r. opublikował "Zbiór myśli politycznych o rządzie reprezentacyjnym", w którym zawarł koncepcję państwa opartego na woli zbiorowej.