Fryderyk Zoll (1834-1917), profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dziekan Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, rektor i prorektor, autor szeregu prac naukowych z dziedziny prawa rzymskiego, radny miasta Krakowa. 

Fryderyk Zoll pochodził z rodziny niemieckiej, która szybko uległa spolszczeniu. Szczególnie uzdolniony w naukach ścisłych, w 1856 r. ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim i rozpoczął praktykę w Prokuratorii Skarbu w Krakowie. Jednocześnie poznawał prawo rzymskie. 
W 1858 r. uzyskał doktorat z prawa rzymskiego, w 1862 r. habilitował się. W 1865 r. został mianowany profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pięć razy pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, kilkakrotnie był rektorem i prorektorem. 
Jako rektor wprowadził zwyczaj inauguracyjnych sprawozdań rektorów oraz ideę wspólnoty studentów (trwają do dzisiaj). 
W 1863 r. Fryderyk Zoll objął Katedrę Prawa Rzymskiego. Był zwolennikiem teorii, że interpretacja źródeł jest najważniejsza dla wykształcenia prawniczego. Oprócz prac naukowych z dziedziny prawa rzymskiego, pisał też prace z zakresu prawa cywilnego. Z prawa rzymskiego najważniejszymi pracami były: "Pandekta czyli nauka rzymskiego prawa prywatnego z okresu cesarza Justyniana" i "Historia prawodawstwa rzymskiego". Od czasu powstania Akademii Umiejętności był Zoll jej członkiem, a także pełnił w niej szereg funkcji. Współorganizował pierwszy Zjazd Prawników Polskich w 1887 r. 
Fryderyk Zoll był radnym w Krakowie. W latach 1883 - 1902 sprawował mandat posła do parlamentu austriackiego. Interesował się szeroko pojętym zagadnieniem szkolnictwa. W dowód licznych zasług otrzymał doktora honoris causa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Cesarz Franciszek Józef nadał mu szereg godności oraz nobilitował do stanu szlacheckiego.

Zobacz także życiorys Fryderyk Zoll (młodszy)>>