Eugeniusz Śmiarowski (1878-1932). Pochodził ze starego rodu szlacheckiego ze Śmiarowa niedaleko Łomży, w którym było wielu prawników.
W 1895 r. rozpoczął studia prawnicze. Już w czasie studiów został aresztowany za udział w strajkach przeciwko rusyfikacji. Został wydalony z Uniwersytetu i z Królestwa. Studia kończył w Kazaniu. Po ich ukończeniu wyjechał na dalsze studia filozoficzne. Po powrocie do Warszawy rozpoczął aplikację adwokacką.
W 1903 r. został mianowany adwokatem przysięgłym. Nie otworzył własnej kancelarii, podjął pracę w kancelarii adwokackiej Stanisława Patka i związany był z Kołem Obrońców Politycznych.
W czasie I wojny światowej współorganizował sądownictwo polskie.
W 1920 r. wrócił do adwokatury. Należał do założycieli w 1921 r. Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1922 r. został wybrany posłem na Sejm z listy PSL "Wyzwolenie". Po 1926 r. występował jako poseł bezpartyjny.
W okresie międzywojennym także często występował w roli obrońcy w procesach politycznych. Ostatnim takim procesem był proces brzeski (1931-1932), który toczył się przed Sądem Okręgowym w Warszawie.