Bolesław Ulanowski (1860-1919). Wydawca źrodeł prawa, uczony. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim na Wydziale Filozoficznym oraz Wydziale Prawa i Administracji. W dziedzinie prawa interesował się szczególnie historią dawnego prawa. W 1881 r. uzyskał stopień doktora filozofii, a w 1884 r. doktora praw. W 1883 r. studiował na Uniwersytecie w Paryżu. Źródeł poszukiwał w licznych miejscach, odbywając w tym celu podróże. Poszukiwaniami objął także księgi kościelne. W 1886 r. habilitował się i otrzymał prawo wykładania historii prawa polskiego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wykładał ponadto historię prawa kościelnego i prawa kanonicznego, prawa niemieckiego i historię ustroju. W seminarium prowadzonym przez Ulanowskiego uczestniczyło wielu przyszłych uczonych. Był autorem 61 prac naukowych. Dwukrotnie był dziekanem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1901 r. B. Ulanowski pełnił obowiązki sekretarza generalnego Akademii Umiejętności. Wybrane prace: "Leszek Czarny księciem krakowskim 1279-1288" (1881), "Dokumenty kujawskie i mazowieckie, przeważnie z XIII wieku" (1887), "Inwentarz dóbr i dochodów biskupstwa włocławskiego z roku 1534" (1902).