Adolf Pepłowski (1841-1916). Pochodził z rodziny szlacheckiej. Po ukończeniu gimnazjum w Suwałkach otrzymał stypendium rządowe na studia prawnicze na Uniwersytecie Moskiewskim. Kiedy zlikwidowano kursy prawa polskiego w Moskwie, przeniósł się na Uniwersytet Petersburski. Równolegle studiował na Wydziale Filologicznym. Obydwa fakultety ukończył w 1862 r. Po powrocie do Królestwa rozpoczął aplikację sądową w Trybunale Cywilnym w Łomży. Utrzymywał związki z konspiracją powstania styczniowego. W 1864 r. został skazany na 12 lat ciężkich robót w Rosji (wyrok złagodzono do 6 miesięcy w twierdzy w Modlinie), po czym miał się udać na zesłanie w Rosji. W 1873 r. uzyskał zezwolenie na stały pobyt w Warszawie. W 1876 r. został wpisany na listę adwokatów przysięgłych i otworzył własną kancelarię. Znany był z mów obrończych przygotowanych w wielkim kunsztem. Był "mistrzem wymowy sądowej". Bronił też oskarżonych w procesach politycznych w czasie rewolucji w 1905 r. W 1911 r. Koło Prawników Polskich podjęło decyzję o opublikowaniu przemówień A. Pepłowskiego "Wybór mów sądowych Adolfa Pepłowskiego (w l. 1912-1914)". Brał aktywny udział w życiu społecznym. Był inicjatorem powołania Konsultacji Adwokatów Przysięgłych dla udzielania bezpłatnych porad prawnych. Z jego inicjatywy podjęto prace nad "Słownikiem wyrazów i określeń prawnych". Piastował także stanowisko prezesa Towarzystwa Opieki nad Uwolnionymi z Więzień w Gubernii Warszawskiej.