Abdon Kłodziński (1881-1937) prawnik, historyk prawa polskiego, archiwista, profesor Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Uniwersytetu Poznańskiego. 
Syn Zygmunta, urzędnika magistrackiego w Kętach, bratanek Jana Kłodzińskiego, autora znanej "Encyklopedii prawa". Nauki pobierał w słynnym Gimnazjum św. Anny w Krakowie, a po egzaminie maturalnym w 1900 r. został przyjęty na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jednocześnie studiował na Wydziale Filozoficznym historię. Studia prawnicze ukończył w 1907 r., studia historyczne - w rok później. W 1909 r. wyjechał do Rzymu jako członek Ekspedycji Akademii Umiejętności i współpracował z prof. J. Ptaśnikiem nad edycją archiwaliów watykańskich.
Po powrocie do Krakowa, w 1910 r., podjął pracę w Archiwum Krajowym Akt Grodzkich i Ziemskich.
Od 1919 r. wykładał historię ustroju i prawa polskiego na uniwersytecie w Poznaniu, a w 1925 r. objął posadę profesora historii prawa na UJ. Z jego inicjatywy w latach międzywojennych powstało Towarzystwo Miłośników Kęt Podlesia.
W latach 1936-37 pełnił funkcje dziekana Wydziału Prawa UJ następnie prodziekana. Prowadził liczne zajęcia naukowo-dydaktyczne.
Opublikował wiele prac i recenzji z prac historycznych i historyczno-prawnych w tym szczegółowe sprawozdanie z literatury historycznej czeskiej za lata 1900-1907, w którym wskazywał na potrzebę kontaktów naukowych z Czechami.
Wniósł istotny wkład do badań genealogiczno-rodowych w ogłoszonej w 1913 r. pracy o Tęczyńskich, tworzył monografie z dziedziny archiwistyki i historii ustroju Polski, opisywał dzieje archiwum koronnego krakowskiego wraz z archiwum skarbowym w okresie przedrozbiorowym, hipotezę dotyczącą Statutu Wareckiego i statutu wiślickiego. W 1936 r. w druku ukazała się rozprawa "Najstarsza księga Sądu Najwyższego na zamku krakowskim".
Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.