Zbigniew Stypułkowski (1904-1979). Polityk, adwokat, poseł na Sejm III kadencji w II RP. W listopadzie 1918 jako gimnazjalista uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w Warszawie. W lipcu 1920, w obliczu najazdu Armii Czerwonej na Polskę zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego, walczył jako żołnierz pociągu pancernego Lb.16 Mściciel. W 1925 r. ukończył studia na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Działacz Stronnictwa Narodowego, związał się z tworzonym przez Romana Dmowskiego Obozem Wielkiej Polski. W 1930 został wybrany posłem na Sejm RP z listy Stronnictwa Narodowego. Był najmłodszym posłem polskiego Sejmu. Mandat poselski wykonywał do 1935. Po 1935 prowadził praktykę adwokacką. W 1939 r. został wywieziony do obozu jenieckiego w Talicy. W listopadzie 1939 został wraz z innymi szeregowymi żołnierzami pochodzącymi z terenu okupacji niemieckiej wydany przez władze sowieckie Niemcom. Trafił do Stalagu IV b w Mühlberg w Turyngii, później do stalagu VII b w Moosburgu niedaleko Monachium, zwolniony z niewoli wiosną 1940 r. Od 1942 członek Tymczasowej Komisji Rządzącej, następnie Wojennego Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego. W latach 1943–1944 sekretarz generalny Tymczasowej Narodowej Rady Politycznej. Sądzony w pokazowym procesie szesnastu w Moskwie w czerwcu 1945 został skazany na cztery miesiące więzienia. W sierpniu 1945 powrócił do Polski. Zagrożony aresztowaniem 30 listopada 1945 opuścił kraj. Z Niemiec wyjechał do Włoch do Armii gen. Andersa. Wraz z jego żołnierzami ewakuował się w 1946 do Wielkiej Brytanii. Tam wygłaszał odczyty i głosił prawdę o sowieckich bezprawiach. Był działaczem Stronnictwa Narodowego na uchodźstwie. W 1951 r. ukazała się jego książka "W zawierusze dziejowej", która zrobiła na zachodzie zawrotną karierę. Przetłumaczono ją na wiele języków. Uznawana była za "pomnik" jego odwagi i determinacji. W latach 1954–1966 członek Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego – władz wykonawczych Rady Jedności Narodowej. W 1959 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych i tam po śmierci ambasadora Lipskiego przejął obowiązku rzecznika sprawy polskiej. Ostatnie lata spędził w Londynie. Zmarł w 1979 r.