Władysław Niegolewski (1819-1885). Adwokat i parlamentarzysta, syn pułkownika z czasów napoleońskich, pochodzący z Wielkopolski, wychowany został w tradycji niepodległściowej. Jako uczeń gimnazjum w Poznaniu uczęszczał na wykłady z historii prawa polskiego. Prawo studiował w Bonn. W 1845 r. otrzymał tytuł doktora obojga praw. Mimo propozycji pracy naukowej, wrócił po studiach do Poznania, gdzie podjął aplikację sądową. Uczestniczył w przygotowaniach powstania w Wielkopolsce w 1846 r., za co został aresztowany. Wobec niego i wielu innych oskarżonych toczył się w Berlinie pierwszy wielki proces polityczny pruski. Z braku dowodów W. Niegolewski został uniewinniony. Na początku 1849 r. występował w roli obrońcy Krauthofera-Krotowskiego, demonstrując przy tej okazji swoją postawę propolską. W wyborach w 1849 r. uzyskał mandat poselski do sejmu pruskiego. W latach 1861-1863 aktywnie uczestniczył w pracach konspiracji na ziemiach polskich, za co w 1864 r. został postawiony przed sądem w Berlinie i skazany na 2 lata twierdzy (po roku został zwolniony na skutek amnestii). Od 1867 r. był ponownie posłem do parlamentu Związku Północno-Niemieckiego, od 1871 r. posłem do parlamentu II Rzeszy, gdzie objął funkcję prezesa Koła Polskiego. Dom W. Niegolewskiego w Morownicy pod Śmiglem był ośrodkiem życia kulturalnego i społecznego.