Święty Iwo Hélory (1253-1303), zwany również Iwo z Bretanii, Iwo z Kermartin, Yves, Yvo, Ives, Ivo oraz Iwon. Prezbiter i święty Kościoła katolickiego, adwokat, sędzia. Obecnie patron adwokatów i wszystkich prawników.
Urodził się w Bretanii w rodzinie szlacheckiej Heloriego, lorda Kermartin i Azo du Kenquis. Początkowo pobierał nauki w domu. Kontynuował naukę na Uniwersytecie Paryskim i w 1267 r. ukończył studia wyższe z prawa cywilnego. Studiował teologię i filozofię oraz pracował jako adwokat. Wykonywanie praktyk adwokackich pojmował jako służbę drugiemu człowiekowi. W 1277 r. rozpoczął studia z prawa kanonicznego na uniwersytecie w Orleanie gdzie kształcił się w prawie rzymskim. Po powrocie do Bretanii rozpoczął praktykę sądową jako oficjał tj. sprawował w imieniu biskupa sądownictwo w sprawach karnych i cywilnych. Znany był ze swojej pobożności, ascetycznego trybu życia. Po upływie kilku lat wrócił do stron rodzinnych, gdzie biskup Tréguier powołał go na stanowisko oficjała na terytorium poddanym swojej jurysdykcji. W 1283 r. przyjął święcenie kapłańskie. Został proboszczem kilku małych wiosek. Najbardziej spełniał się w zawodzie adwokata. Miał otwarty umysł, spryt i umiejętności godzenia zwaśnionych stron. Występował przed sądami apelacyjnymi w Tours i Paryżu. Miał odwagę opierać się niesprawiedliwej władzy państwowej, ingerującej w prawa Kościoła. Dążył do ugodowego załatwienia sporu. Zawsze stawał po stronie prawdy i sprawiedliwości, bez względu na status społeczny stron, często narażając się wielu wpływowym osobom.
W 1298 roku zrezygnował z działalności duszpasterskiej i przeniósł się w swoje rodzinne strony. Otaczał opieką ludzi ubogich, udzielał pomocy prawnej bezpłatnie, często także pokrywał koszty z własnych środków pieniężnych. Bronił nieodpłatnie przed sądami duchownymi i świeckimi. Sam żył bardzo skromnie, udostępniając własny dom wedle potrzeb jako szpital, łaźnię lub sierociniec. Iwo był członkiem III Zakonu Braci Mniejszych.
Kanonizowany w 1347 r. przez papieża Klemensa VI. Przekonanie o jego świętości było powszechne, a w procesie kanonizacyjnym występowało aż 243 świadków, którzy potwierdzili jego liczne zasługi i czyny.
Jego atrybutami były toga adwokacka, biret, księga prawa, zwój pergaminu i pióro.
Iwo Hélory zmarł w Louannec w Bretanii w niedzielę po Wniebowstąpieniu, tj. 19 maja 1303 r. Dzień ten jest patronalnym świętem prawników w całej Europie. Został pochowany w miejscowości Tréguier, gdzie znajdują się również jego relikwie (w Katedrze św. Tugduala). W dniu obchodów św Iwo w jego rodzinne strony zjeżdżają się regularnie adwokaci z całej Europy. Kroczą oni wówczas w togach za relikwiami świętego.
W Polsce jego wizerunki znajdują się w wielu kościołach. Z kultem św. Iwona łączy się także nazwa miejscowości Iwonicz oraz Iwonicz-Zdrój, gdzie w 1464 r. poświęcony został pierwszy drewniany kościół. Pod koniec XVIII wieku uzdrowisko iwonickie znalazło się w dobrach rodziny Załuskich, którzy w roku 1838 ufundowali tam ponownie kaplicę Św. Iwona. W latach 1894-1895 wybudowano nowy kościół pw. św. Iwona.