Stanisław Posner (1869-1930). Prawnik - cywilista, historyk prawa i socjolog, socjalista. Pozostawił ogromny materiał pisarski - kilkadziesiąt prac i setki artykułów. Już jako gimnazjalista interesował się problemami socjalnymi. Był przeciwnikiem wszelkiej dyskryminacji. W 1896 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie prowadził wykłady na tajnym Uniwersytecie Latającym. Jego celem stała się publicystyka naukowa i społeczna oraz krzewienie oświaty w społeczeństwie. Z przekonania socjalista, należał do czołowych polskich socjalistów skupionych w PPS. W 1898 r. rozpoczął praktykę adwokacką, z powodów wyznaniowych nie uzyskał nominacji na stanowisko adwokata przysięgłego. W listopadzie 1905 r. zorganizował pierwszy publiczny wiec PPS. Został aresztowany w 1906 r. Po rozłamie PPS nie przystąpił do żadnej partii. Ponieważ w Królestwie groził mu proces polityczny, emigrował do Paryża, gdzie był aktywny w obozie lewicowym. Związał się z wolnomularstwem. Po wybuchu I wojny światowej propagował ideę niepodległości Polski. Do Polski wrócił w 1919 r. Znalazł się we władzach krajowych PPS. W 1923 r. był współzałożycielem Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych. W 1922 r. z listy PPS został wybrany do Senatu RP. W 1928 r. został wicemarszałkiem Senatu (do śmierci w 1930 r.)