Stanisław Gołąb (1878-1939). Profesor prawa cywilnego na Uniwersytecie Jagiellońskim, adwokat, członek Komisji Kodyfikacyjnej od chwili jej powołania w 1919 roku, współtwórca projektu kodeksu postępowania cywilnego oraz prawa rodzinnego, autorskiego i międzynarodowego prawa prywatnego a także kodeksu zobowiązań.
Urodził się w Rzeszowie. Syn Michała i Marii z Rittnerów. Po ukończeniu gimnazjum podjął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1900 r. uzyskał stopień doktora praw. Dalsze studia kontynuował na wydziałach prawnych uniwersytetów w Wiedniu, Berlinie, Monachium i Paryżu. W 1901 r. wstąpił do służby w galicyjskiej Prokuratorii Skarbu we Lwowie. Rozpoczął pracę jako "praktykant konceptowy", po czym awansował na stopień "koncypienta". W 1904 r. zdał z odznaczeniem egzamin prokuratorski. W 1905 r. przeniósł się do Krakowa, gdzie w miejscowym oddziale Prokuratorii Skarbu (późniejszej Prokuratorii Generalnej RP) został "koncepistą". W 1909 r. zdał celująco w Sądzie Krajowym w Krakowie egzamin adwokacki, po czym otrzymał nominację na adiunkta, a następnie sekretarza. W 1917 r. mianowany radcą skarbu reprezentującego interesy państwa. Brał udział w pracach nad przyszłą kodyfikacją prawa cywilnego na ziemiach polskich. Zamiłowanie do pracy naukowej sprawiło, że w 1918 r. pod kierunkiem prof. W. L. Jaworskiego habilitował się na Wydziale Prawa i Administracji UJ z zakresu prawa cywilnego i na podstawie pracy "Rozporządzanie hipoteką przez właściciela" uzyskał veniam legendi (prawo wykładania). W 1919 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym prawa cywilnego UJ.
Brał udział w skupiającym wybitnych prawników zespole zajmującym się pracą na rzecz przyszłej kodyfikacji prawa cywilnego, w skład której wchodził F. K. Fierich i T. Dziurzyński.
Po uzyskaniu niepodległości w czerwcu 1919 r. Sejm Ustawodawczy powołał Komisję Kodyfikacyjną RP. Na mocy postanowienia Naczelnika Państwa prof. S. Gołąb został jej członkiem i wszedł w skład pierwszego, 44-osobowego gremium wybitnych prawników, mających dokonać wielkiej i ważnej pracy: przygotowania nowych rozwiązań prawnych. Udział prof. S. Gołąba w pracach Komisji był niemały: został sekretarzem sekcji prawa cywilnego, referentem kodeksu postępowania cywilnego, referentem podkomisji prawa o stosunkach z pokrewieństwa i opieki, w szczególności działu: rodzice i dzieci.
Opracował też protokoły prac nad ustawą o prawie międzynarodowym prywatnym i nad prawem autorskim. Brał czynny udział w pracach nad kodeksem zobowiązań.
Był autorem wielu publikacji w językach obcych w związku z czym cieszył się dużym autorytetem w nauce europejskiej prawa cywilnego.
W 1921 r. został mianowany profesorem zwyczajnym prawa cywilnego w UJ. Po śmierci prof. F. K. Fiericha w 1928 r., został jego następcą na Katedrze Prawa Procesowego Cywilnego UJ, zachowując jednocześnie Katedrę Prawa Cywilnego. Dwukrotnie był też dziekanem Wydziału Prawa UJ: w latach 1923-24 i 1934-35.
Wieloletni związek uczonego z praktyką znalazł odzwierciedlenie w licznych znakomicie opracowanych glosach do orzeczeń sądowych.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta i Złotym Krzyżem Zasługi.
Zmarł w Krakowie i został pochowany na cmentarzu Rakowickim.