Stanisław Bukowiecki (1867-1944). Prawnik, adwokat, specjalista z dziedziny prawa górniczego i wodnego. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. W 1884 r. rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Po ich skończeniu udał się na studia uzupełniające do Niemiec. W 1890 r. powrócił do Warszawy, gdzie zapisał się na aplikację sądową. Jednocześnie działał w nielegalnych organizacjach niepodległościowo-demokratycznych. Ogłaszał broszury polityczne. W 1897 r. został wpisany na listę adwokatów przysięgłych, specjalizował się w sprawach cywilnych. W czasie I wojny światowej aktywnie uczestniczył w powstających grupach niepodległościowych. Zajął się też organizowaniem niezależnego sądownictwa polskiego. Od 1919 r. organizował Prokuratorię Generalną, której został prezesem (był na tym stanowisku do 1939 r.). Prezentował tu niezależność poglądów i sądów. Po przewrocie majowym uchylił się od wszelkiej współpracy z Piłsudskim. Aktywnie uczestniczył w pracach kodyfikacyjnych w II RP, w tym konstytucji.W czasie II wojny św. utrzymywał kontakty z organizacjami konspiracyjnymi. Ważniejsze prace: "Zarys prawa wodnego" (1905), "Prawo górnicze na ziemiach polskich" (1912), "Przed rewizją konstytucji" (1928).