Rafał Jakub Taubenschlag (1881-1958). Romanista, twórca nowej gałęzi wiedzy - papirologii prawniczej, znawca prawa współczesnego cywilnego i międzynarodowego publicznego. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Już jako student II roku prawa otrzymał nagrodę za pracę z zakresu procesu rzymskiego pt. "Legis actio per pignoris capionem". Rozpoczął badania historyczno-prawne w dziedzinie prawa rzymskiego. Wiele jego prac wzbudziło wówczas uznanie. Obok nauki zajmował się także praktyką - pracował w Sądzie Krajowym Wyższym w Krakowie. Pod koniec 1905 r. wyjechał na studia uzupełniające do Lipska. W 1913 r. zatwierdzono jego habilitację. Także w czasie I wojny światowej opublikował kilka znaczących prac. W 1918 został mianowany sędzią okręgowym Sądu Okręgowego w Krakowie. Od 1919 r. był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, dziekanem tamtejszego Wydziału Prawa. Prowadził poszukiwania i badania w Bibliotece Watykańskiej, która posiadała największy zbiór papirusów na świecie. W czasie II wojny światowej był profesorem Uniwersytetu Columbijskiego w Nowym Jorku. W 1947 r. wrócił do Polski. Na Uniwersytecie Warszawskim stworzył Instytut Papirologii. Miał opinię znakomitego wykładowcy i wykształcił wielu uczonych. Pozostawił po sobie imponujący dorobek liczący ponad 230 prac, z których ważniejsze to: "Prawo karne polskiego średniowiecza" (1934), "Rzymskie prawo prywatne" (1955), "Rzymskie prawo prywatne na tle prawa antycznego" (1955).