Leon Peiper (1865-1942) wybitny uczony, adwokat, specjalista w zakresie prawa karnego. W 1889 r. uzyskał stopień doktora praw. Do zawodu adwokackiego przygotowywał się pod patronatem adwokatów w Drohobyczu i Przemyślu. Prawdopodobnie odbył studia zagraniczne na Uniwersytecie w Berlinie. W 1895 r. wpisany na listę adwokatów okręgu przemyskiego. Prowadził wykłady w Towarzystwie Prawniczym w Przemyślu. Od 1911 r. członek Izby Adwokatów. W 1914 r. wpisany na listę obrońców wojskowych. Był obrońcą w procesach aresztowanych legionistów polskich. Od 1935 r. prezes zarządu Związku Adwokatów w Przemyślu. Działacz wielu organizacji żydowskich. Angażował się też w różnego rodzaju akcje społeczne i aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym Przemyśla a także działał w organizacjach sportowych.
Jego publikacje ukazywały się na łamach wielu czasopism prawniczych, m.in.: „Gazety Sądowej Warszawskiej”, „Głosu Adwokatów”, „Głosu Prawa”, „Palestry” i „Polskiego Procesu Cywilnego” . Wchodził również w skład komitetu opiniodawczego lwowskiego „Głosu Prawa”, redagowanego przez dr. Anzelma Lutwaka, jako specjalista prawa karnego materialnego, procesu karnego i postępowania cywilnego.
Aktywny obserwator międzywojennej działalności ustawodawczej, autor licznych znakomitych komentarzy do kodeksów w szczególności kodeksu karnego skarbowego z 1931 r. i 1938 r. oraz kodeksu karnego z 1932 r. i innych aktów prawnych.
W 1939 r. po rozpoczęciu bombardowań wyjechał do Krakowa. Dalsze jego losy nie są znane.