Julian Dunajewski (1822-1907). Profesor, jeden z najwybitniejszych polityków końca XIX wieku w Europie. Pochodził ze zubożałej szlachty galicyjskiej. W Nowym Sączu ukończył gimnazjum, studiował prawo w Wiedniu, a następnie we Lwowie. Udzielał się w konspiracji demokratyczno-narodowej, działał m.in. w Stowarzyszeniu Ludu Polskiego. Wydział Prawa ukończył w 1842 r. i rozpoczął aplikację adwokacką. Po zdaniu egzaminu nie wpisał się na listę adwokatów, lecz zajął się pracą naukową na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał tytuł doktora praw. Wykładał nauki polityczne i prawo karne. Wykłady jego cieszyły się dużą popularnością, z uwagi jednak na swoją przeszłość polityczną, nie mógł otrzymać nominacji na profesora. Dzięki wsparciu ministra Thona cesarz mianował go profesorem nauk politycznych i prawa karnego w Bratysławie, gdzie w 1860 r. uzyskał przeniesienie na Uniwersytet Lwowski, by już w 1861 r. powrócić na Uniwersytet Jagielloński. W latach 1862-1863 był tam dziekanem Wydziału Prawa. W 1869 r. ogłosił pracę pt. "Studium ekonomiczne", w której przedstawił elastyczny system podatkowy. W ustroju był zwolennikiem zasady wolności społecznej i porządku społecznego. Był trzykrotnie rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także posłem w radzie państwa, austriackim ministrem skarbu. Po 1880 r. jako minister otaczał Uniwersytet Jagielloński opieką, zwłaszczą finansową. W 1900 r. uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jako minister skarbu od 1880 r. J. Dunajewski wprowadził oszczędną gospodarkę i reformy podatkowe. Uzyskał nawet nadwyżki budżetowe, a autorytet i wpływy J. Dunajewskiego wzrosły ogromnie.