Ignacy Daniwiłowicz (1789-1843). Badacz dawnego prawa polskiego i litewskiego. Pochodził z Podlasia. Po nauce w Drohiczynie, Łomży i Białymstoku, w 1810 r. podjął studia na Uniwersytecie Wileńskim. Ukończył je w 1814 r., uzyskując dyplom magistra obojga praw. Otrzymał nominację na stanowisko docenta i rozpoczął wykłady z prawa krajowego na Uniwersytecie Wileńskim, gdzie w 1822 r. mianowano go profesorem nadzwyczajnym. W związku z kontaktami ze Stowarzyszeniami Filomatów i Filaretów i wydanym w 1824 r. wyrokiem skazującym, Daniwiłowicz został odsunięty od obowiązków profesora i zesłany na wygnanie w głąb Rosji. Podjął zatrudnienie na stanowisku profesora Katedry Dyplomacji i Prawa Rosyjskiego na Uniwersytecie w Charkowie. W 1835 r. uzyskał nominację na stanowisko profesora na Uniwersytecie Kijowskim. Znane prace to: "Kodeks Napoleona w porównaniu z prawami polskimi i litewskimi" (1818), "Statut Kazimierza Jagiellończyka" (1826).