Herman Liberman (1870-1941). Adwokat, polityk i publicysta. Związany z ruchem socjalistycznym. Pochodził z rodziny żydowskiej. W 1888 r. rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wiedeńskiego. Wkrótce nawiązał kontakt z działaczami ruchu socjalistycznego w Zurychu. W Paryżu pozostawał w stałym kontakcie z socjalistyczną emigracją. W 1891 r. wrócił do Krakowa i tu kontynuował studia. Brał w tym czasie czynny udział w agitacji socjalistycznej wśród studentów i robotników. W 1894 r. ukończył studia z dyplomem doktora praw i rozpoczął aplikację adwokacką w Rzeszowie. Tu zaczął pracę zawodową i polityczną. W 1896 r. Lieberman przeniósł się do Przemyśla. W 1891 r. zdał w Wiedniu egzamin adwokacki i został wpisany na listę obrońców w sprawach karnych w Przemyślu, gdzie też otworzył własną kancelarię. W 1900 r. został aresztowany pod fikcyjnym zarzutem udziału w napadzie na żołnierzy (wydano wyrok uniewinniający). Był obrońcą w procesach politycznych, co przyniosło mu sławę. W wyborach 1907 r. został wybrany posłem do parlamentu austriackiego. Tam wchodził w skład klubu socjaldemokratycznego. W czasie I wojny światowej współpracował z J. Piłsudskim.W 1919 r. w wyborach do Sejmu Ustawodawczego wybrany został posłem. Był potem posłem z ramienia PPS przez kilka kadencji. Na prośbę Piłsudskiego, Lieberman udał się z misją na konferencję pokojową do Paryża. W okresie międzywojennym przeniósł się na stałe do Warszawy, gdzie otworzył własną kancelarię adwokacką. W 1930 r. został aresztowany i osadzony w twierdzy brzeskiej. W procesie brzeskim został skazany na 2,5 roku więzienia. Udał się na emigrację polityczną do Francji. W 1936 r. zorganizował we Francji polską Ligę Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Był bliskim współpracownikiem gen. W. Sikorskiego. Klęska Francji w 1940 r. spowodowała, że Lieberman wyjechał do Anglii. W 1941 r. został w rządzie Sikorskiego ministrem sprawiedliwości.