Franciszek Ksawery Fierich (1860-1928). Pierwszy prezydent Komisji Kodyfikacyjnej RP. Pochodził z rodziny prawniczej (ojciec i starszy brat byli prawnikami, pracownikami naukowymi). Ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, po czym rozpoczął pracę w kancelarii adwokackiej. W 1883 r. uzyskał tytuł doktora i rozpoczął pracę w sądownictwie. Mógł dzięki temu poznać praktykę, a także miał możliwość odbycia uzupełniających studiów za granicą. W 1886 r. studiował w Berlinie. W 1888 r. habilitował się z dziedziny prawa handlowego. W 1891 r. rozszerzył habilitację na procedurę cywilną i ta dziedzina stała się głównym obszarem jego zainteresowań. Był zwolennikiem sądów polubownych. W latach 1898-1905 opublikował "Naukę o sądach cywilnych i procedurę sądową" - pierwszy polski nowoczesny podręcznik postępowania cywilnego. Przedstawił w niej teorię procesu cywilnego. W latach 1900-1919 pełnił funkcję naczelnego redaktora "Czasopisma Prawniczego i Ekonomicznego". W 1908 r. objął godność rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przez wiele lat był radnym Krakowa. Był także członkiem austriackiego Trybunału Stanu. Od 1918 r. poświęcił się pracom kodyfikacyjnym.W 1919 r. Fierich otrzymał nominację na prezydenta Komisji Kodyfikacyjnej. W latach 1924-34 skodyfikowano m.in. prawo o ochronie wynalazków, autorskie, międzynarodowe, wekslowe, zobowiązań, handlowe, postępowanie cywilne, postępowanie upadłościowe i układowe. F.K. Fierich szczególne zasługi położył w opracowaniu postępowania cywilnego. Spośród prac wyróżnić należy: "O władzy dyskrecjonalnej sędziego" (1891), "Prawo wekslowe w Polsce na podstawie konstytucji sejmowych" (1908), "Procedura cywilna" (1930).