Adam Joachim Vetulani (1901-1976) polski historyk prawa i kanonista, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności. W 1919 r. rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wziął czynny udział w wojnie z bolszewikami, za co dwukrotnie odznaczony został Krzyżem Walecznych. Ukończył aplikację sędziowską w Sądzie Okręgowym w Krakowie. Studiował także na uniwersytecie w Strasburgu. Od 1925 r. był wieloletnim pracownikiem Uniwersytetu Jagiellońskiego, początkowo jako starszy asystent. W 1928 r. habilitował się na podstawie pracy pt. "Pozew sądowy w dawnem prawie polskiem". W 1934 r. uzyskał nominację na profesora nadzwyczajnego i objął Katedrę Prawa Kościelnego. Brał udział w kampanii wrześniowej jako ochotnik. Był członkiem Komitetu Obywatelskiego Ministerstwa Opieki Społecznej Rządu Emigracyjnego rezydującego w Angers. Wstąpił do 2 Dywizji Strzelców Pieszych, uczestniczył w ciężkich walkach wzdłuż linii Maginota. Został odznaczony francuskim Krzyżem Wojennym. W 1946 r. został profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1947-1970 kierował Katedrą Historii Państwa i Prawa Polskiego, a w latach 1946-1948 był dziekanem Wydziału Prawa. Pracował także w Instytucie Nauk Prawnych PAN, w Instytucie Historii PAN. Był członkiem wielu towarzystw i akademii naukowych (polskich i zagranicznych), m.in. Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Societe d'Histoire du Droit w Paryżu, Institute of Research and Study in Medieval Canon Law w Berkeley, Academia della Scienza dell'Istituto di Bologna, Societa Italiana di Storia del Diritto w Rzymie, Towarzystwa Naukowego KUL.
W pracy naukowej Adam Vetulani zajmował się historią prawa kościelnego powszechnego, historią średniowiecznego prawa polskiego oraz edytorstwem. Badał m.in. kwestię sekularyzacji Prus i prawa lennego w Polsce. Prowadził badania nad tzw. Dekretem Gracjana. Analizował politykę konkordatową Watykanu w XX wieku, szczególnie w stosunku do Niemiec i Austrii.
Od 1975 prowadził wykłady z historii prawa kościelnego na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. Przeszedł na emeryturę w 1971. Był aktywnym działaczem PSL, przeciwnikiem stalinizacji UJ. Był laureatem wielu nagród naukowych, odebrał doktoraty honoris causa uniwersytetów w Strasburgu, Nancy i Pecs, został uhonorowany m.in. Krzyżem Komandorskim papieskiego Orderu Piani Ordinis.
Był autorem wielu publikacji naukowych oraz artykułów o tematyce polityczno-historycznej.